Door-/uitslapen?

Verbazing. Daar waar de andere kids met vier maanden weer steeds vaker wakker werden, sliep Leoni eigenlijk voor het eerst weer door van 22-6.30u! Omdat Annika al wakker was (en ik zoiets had van huh, is Leoni nog niet wakker geweest) ging ik toch maar eens checken. Niks aan de hand natuurlijk, maar wel een beetje eng als ze zo diep ligt te slapen. Vijf minuten later was ze klaarwakker 😉 net als de jongens trouwens. Ben benieuwd of er deze vakantie nog eens iemand leert uitslapen tot na 7.00u… Op dit moment wordt iedereen nog wakker rond de 6 uur. De nacht mag wat mij betreft wel met twee uurtjes worden verlengd…

Lang leuk druk dagje!

Jippie! Twee dames ook onder zeil. Eindelijk. Helaas begint het nu te onweren (vanavond om 8 uur was t nog 30gr), iets dat ik zelf wat minder prettig vind. Net met Annika op de arm nog snel de autodeuren en dakje gecheckt en de buggy binnengezet. Nu maar hopen dat de bui voorbijdrijft… ’t is in elk geval wel aan het regenen hoor ik, dus hopelijk koelt het wel even lekker af.
De verwachtig van vanmorgen is trouwens wel uitgekomen: de dag was eiegnlijk helemaal niet zo slecht. OK ,los van de suikerpot die ik bijna uit mijn handen liet vallen. Potje heel, maar de suiker door de hele keuken… En ik vergeet ook maar snel dat de kinderkleding die ik had uitgezocht t.b.v. verkoop door Dennis is weggegooid. Ok, het gaat wel naar een goed doel, maar ik had me dus de moeite en tijd van het uitzoeken kunnen besparen..

Overdag was ik dus verblijd met een bezoekje van een Zwitserse vriendin, na die tijd even met Annika gespeeld en Leoni gevoed. Daarna snel even naar het postkantoor en toen alweerbrood eten met de kinderen. Redelijk rap, want Niels moest nog voor de tweede keer naar school. Even met Rick en Lars (en de kleine dametjes) naar het water geweest. Toch wel fantastisch dat de Untersee (uitloper van de Bodensee) echt op bijna loopafstand ligt. Nadat ik Niels weer had opgepikt op de terugweg heb ik ze maar eens lekker voor de TV gezet. Kon ik even koken etc. Dennis was vervolgens net op tijd terug om de voorstelling van Rick en Lars (en de rest van de eerste klas) te bekijken. Van daaruit rechtstreeks naar het vliegveld gereden en Dennis eruit gegooidvoor zijn miniweekendje Brusslel (reuni met studiegenoten, vorig jaar waren ze bij ons).
De terugweg vanaf het vliegveld weer helemaal achterlangs gereden. Qua tijd hooguit een kwartiertje meer misschien, maar wel met een mooi uitzicht, prachtige egen door het bos en zelfs over een houten brug (Klein Andelfingen).

Zoals gezegd de jongens relatief eenvoudig naar bed kunnen brengen. Kwartiertje lezen en licht uit werkt bij hen gelukkig prima. Daarna een tijdje met een wakkere Leoni en een hangerige Annika op de bank gezeten. De eerste poging om Annika naar bed te brengen was gestrand omdat de jongens bij het uitstappen vrij druk waren. De tweede poging strandde toen Leoni na dit voedingsmoment duidelijk liet merken nog niet helemaal tevreden te zijn. Maar drie keer scheepsrecht. Eerste Leoni op bed en nu sinds een minuutje of vijf is ook Annika onder zeil.
Nog even snel de etensresten van het aanrecht afruimen en dan vind ik het wel welletjes van voor vandaag. We hebben veel last van vliegen dus staan laten tot morgen vind ik geen (of eigenlijk een verschrikkelijke) optie…

Controle Leoni 3m2w

APK: Leoni is weer helemaal goedgekeurd door de mevrouw van de Mutterberatung (CB). Ze weegt nu (3m2w) 5700gr en da’s 800gr meer dan 15 mei. Iets minder toegenomen dan de vorige maand, maar nu wel na gister drie poepluiers en een lange nacht). Ze is ook 3 cm groter gegroeid, en meet nu dus 59cm. En een dikker koppie had ze ook (39,5cm).

Annika was weer flink druk aan het doen, op de een of andere manier vind ze het niet leuk als deze mevrouw komt. Waarschijnlijk deels omdat alle aandacht even naar Leoni uitgaat. En ik natuurlijk ook even met de mevrouw wil praten. Aan de andere kant, ze heeft natuurlijk ook nog eens een grote koffer bij zich en een lange meetstok. Dat maakt ook wel indruk 😉

Aan de ene kant vind ik het jammer dat de tijd zo snel voorbij vliegt en ze zo hard groeit (de eerste kleertjes van Leoni passen nu toch echt niet meer). Maar aan de andere kant is het ook wel weer lekker om te merken dat ook zij het weer prima doet. En elke stap die zij voorwaarts maakt is ook weer een stap in mijn eigen “onafhankelijkheid”. Dubbel gevoel is het wel, maar het is ook mooi om langzaam weer een andere fase in te gaan. Een fase van opgroeiende kinderen, a.s. pubers. Maar goed zo ver is het nog lang niet, gelukkig kunnen we nog wel een poos genieten van een echt kleintje in huis en de op dit moment hele leuke peuterkleutertijd van Annika 🙂

Besuchsmorgen

Telefoontje van school: waar blijft Niels? Oeps hij moest al om half acht beginnen… Had de planning van de broertjes aangehouden 😦
Moeten ze maar niet op zaterdag naar school laten gaan. ’t Is ‘bezoeksmorgen’, kinderen gaan dus vanmorgen bij uitzondering op zaterdag naar school. Ik wilde eigenlijk ook meteen mee om 8 uur, maar Leoni wordt nu pas wakker en ik had de vaart er er nog niet echt in. Bij het tweede (voor Niels dus derde) lesuur zijn is voor mij vroeg zat! Kan ik bij beiden nog een les meekijken.

Bijzondere momenten

Vanavond nog weer een paar lieve kidsmomentjes. Eerst vraagt Lars met enige verbazing (zittend op het toilet) waarom hij eitjes bij zijn piemel heeft, twee zelfs. En of hij nou ook baby’s kon krijgen… Er ging duidelijk heel wat in zijn koppie om.
We hebben een aantal mooie boeken en dus heb ik hem erna het 1 en ander uitgelegd over mannen en zaadjes en vrouwen en huisjes (baarmoeder) en eitjes. Naar aanleiding van 1 van de tekeningen in het boek van een pasgeborene met de navelstreng er nog aan vroeg hij of dat bij mij ook zo was en hoe Leoni er bij mij eruit was gekomen. Waarop ik hem wat foto’s kon laten zien van o.a. de navelstreng en de placenta.
Hij vond het bere-interessant, en ook zijn andere twee broers kwamen er geinteresseerd bij kijken. En ineens waren daar de tranen bij Niels. We wisten dat hij teleurgesteld was dat hij er bij de daadwerkelijke geboorte niet bij mocht zijn, maar dachten dat dat na de eerste paar dagen wel weer vergeten was. Niet dus…
Hij had zich ineens herinnerd dat hij de navelstreng had willen doorknippen. Bij de geboorte van Annika wilde hij het graag, maar durfde hij op het laatste moment niet meer. Na de geboorte van Leoni hebben we er niet meer aan gedacht om het nogmaals te vragen. En nu was het te laat en hij was er duidelijk heel verdrietig over omdat het zijn ‘laatste kans’ was… Althans wel met papa samen, met een andere man zou nog wel kunnen, maar hij dacht niet dat ik dat zou gaan doen omdat ik toch wel graag bij papa zou willen blijven (klopt Niels, alleen voor jouw wens om een keer een navelstreng te mogen doorknippen zet ik gen kinderen op de wereld ! (-; ).
En ook het feit dat ik hem vertelde dat hij dat later bij zijn eigen kinderen zou kunnen doen was voor hem geen goede optie, want het zou zomaar kunnen dat hij geen kinderen zou willen. Althans nu niet dan.
Achteraf dus weer geconstateerd dat een kinderbrein 1) ondoorgrondelijk is en 2) veel meer opneemt dan je je soms realiseert. Bij sommige onomkeerbare dingen dus toch nog maar dubbel en dwars navragen wat hij nou echt wil. En hoewel echt heel verdrietig ook wel weer heel bijzonder om zo’n close, semi-volwassen moment te hebben met je bijna achtjarige zoon. Daarna genoten an een babyhoofdje op mijn borst, met grote open gen een big smile op de koop toe. Wat een rijkdom om dit zo te mogen meemaken! Dat maakt elke mindere dag op slag tot een bijzondere…

Alweer vroeg

Ik wil zoooo graag weer een keer uitslapen. 4 kids wakker om zes uur is not funny, vooral niet als ze pas om 8 uur weg moeten vandaag (de enige keer in de week)…

Niels heeft bij deze een Nintendoverbod gekregen voor de ochtenden en de lange dagen van de week. Er gaat even weer een beperking op. In de vakantie had hij alle vrijheid en een nieuw spel gekregen. Helaas nu dus even “verslaafd”: hoorde hem iets voor half zes al naar de woonkamer gaan en zag hem spelen… Nu dus hoogste tijd om af te bouwen om af te bouwen.

Bovendien is de kleine dame wel lekker aan het slapen geweest, ze slaapt nu zeker al een uur of zeven aan 1 stuk, maar lijkt wel elk moment wakker te kunnen worden. Eerst omkleden of toch eerst voeden? Gezien het geknor vanuit de wieg, wordt het het laatste. Kan ik nog net even douchen daarna voordat Dennis weg is. Hoop ik… Ok Leoni is al wakker, geen keuze meer nu 🙂

Controle Leoni 5 weken

Na een uur te hebben gewacht, eindelijk aan de beurt bij de eerste controle op de huisartsenpraktijk. Het was wel de moeite van het wachten waard, want we kregen op nieuw alleen maar lof. De dame is nu alweer 4190 gram en 53 cm. Vorige week donderdag bij de Mutterberatung (consultatiebureaumevrouw) 3870gr en 52,5 cm. Weliswaar een andere weegschaal, maar toch weer een flinke groei! Geen wonder dat de dame af en toe flinke krampjes heeft en om de andere dag niet 1 maar drie luiers achter elkaar volpoept 😉

De rest was ook helemaal ok. Kort hebben we nog gesproken over het lipriempje, hij was niet heel negatief, maar in overleg hebben we besloten om het nog aan te kijken. Verder vroeg hij al meteen of we de eerste inentingen weer willen uitstellen, dus daar hoefden we helemaal niet over te beginnen. Lekker zo’n arts die weet wie hij voor zich heeft en waar je omgekeerd weet wat je er aan hebt.

Ook fijn dat Rick, Lars en Annika (Niels speelde bij Remo) zich ook perfect gedroegen!
En nu dus op naar de twee maand afspraak, 14 mei.

Tijdens het wachten kregen we nog de vraag of we er bezwaar tegen hadden om een ouder boekje met minder info te krijgen, gezien onze ervaring geen bezwaar. Moest wel lachen om wat info die ik net las: er stond in elk geval in dat langer voeden zonder bijvoeding (6mnd) het risico op allergieën verkleind en dat je bij borstvoeding zelf kon bepalen hoe lang je wilt voeden, maar dat afbouwen tot een leeftijd van twee jaar minimaal twee voedingen wel mooi zou zijn 🙂 Ook netjes een verwijzing naar de LLL er bij. Eigenlijk is dit oudere boekje veel BV vriendelijker dan de nieuwe…

Handen en/of slaaptekort

Was weer een lekkere nacht. Not… Leoni die tot laat (vroeg) heeft geclusterd en zich desondanks om vier uur weer meldde en Annika die weer een x aantal keren wakker werd tussen door. Ergens tegen vier uur heb ik dus Dennis en schop gegeven en die is naast Annika gaan liggen. Twee uurtjes vast geslapen en toen kwam Annika weer langs, wilde Leoni drinken en maakten de kinderen ruzie in de woonkamer.
Ehm, het afgelopen uurtje overleefd en nu dus vier met brood voor de TV, 1 naast mij die (weliswaar onrustig) slaapt en ik even time-out met mijn eigengemaakte ontbijt op bed. Koffie en een mega bak met aardbeienyoghurt en muesli.
Eens even een plan trekken voor vandaag… Laat het droog blijven, als ik dan een goed doel heb gevonden dan kunnen we tenminste weer naar buiten!
En ergens koffie drinken. Niet te veel, want wie weet wordt dan de kleine L daar vanavond weer veel te wakker van. 😉

(Vroeg) wakker worden

Na een vroege start, zo rond 4.30u, vond Leoni dat het weer tijd werd voor een voeding (laatste om ong. 22.15u, dus niet zo vreemd). Uiteindelijk twee volle luiers en een flinke voeding verder was het al weer bijna tijd voor Dennis om op te staan. Ik heb nog een dik half uurtje kunnen liggen, maar daar was het dan ook mee gedaan.
De jongens moesten om 8 uur richting school en dus ben ik eerst nog een stukje mee naar onderen gewandeld, en daarna met Annika even in de tuin geweest. De rozenstruiken moesten nog gesnoeid worden en ik hoopte dat de frisse ochtendlucht mij wat wakkerder zou maken. Is ook wel een beetje gelukt, maar volgens mij is het slechts een tijdelijk effect 😉

Nu met Annika aan de yoghurt met muesli. Even zitten en dan bellen met de kraamvisite van vandaag, wil even weten of ze ’s ochtends of ’s middags komt… En ik MOET nu echt de adressen van de geboortekaartjes schrijven. Twee weken, zo laat zijn we nog nooit geweest 😦

Theater voorstelling Jim Knopf

Ok, helemaal vroeg naar bed is niet gelukt: oude buurman uit NL belde even gezellig op, vervolgens was Lars de weg naar de wc kwijt en vervolgens kwamen Niels en Dennis weer thuis en werd het optreden nog eens dunnetjes toegelicht. De andere twee had Dennis tussendoor al thuis afgezet vanwege wat raar gedrag tijdns de voorstelling. Uiteindelijk bleek Dennis exact rondom de pauze op en neer te zijn gegaan, en heeft hij het grootste deel van de voorstelling toch gezien.